فرمت فایل: ورد- Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 42
احمد سميعي‌ گيلاني‌  شعر نو فارسي‌ را، به‌ويژه‌ طاعنان، ره‌آورد روشنفكراني‌ دانسته‌اند كه‌ از ادبيات‌ غرب، به‌خصوص‌ ادبيات‌ فرانسه‌ متأ‌ثر بودند. اين‌ اَنگ‌ بيگانه‌بيني‌ با واقعيتي‌ قرين‌ شد كه‌ به‌ ظاهر مؤ‌يد آن‌ بود. در حقيقت، نوپردازان‌ و، در را‡‌س‌ آنان، نيما عموماً‌ با آثار شاعران‌ فرانسوي، مستقيم‌ يا از راه‌ ترجمه، آشنايي‌ داشتند. به‌علاوه، نخستين‌ نشانه‌هاي‌ تجدد در شعرفارسي‌ با نهضت‌ مشروطيت‌ پديدار گشت‌ كه‌ خود آن‌ نيز ارمغان‌ غرب‌ شمرده‌ مي‌شد و در دوراني‌ آغاز شده‌ بود كه‌ روابط‌ فرهنگي‌ با غرب‌ و بالاخص‌ فرانسه، به‌واسطه استادان‌ خارجي‌ دارالفنون‌ و بر اثر مسافرت‌ عده‌اي‌ از ايرانيان‌ به‌ اروپا براي‌ تحصيلات‌ عاليه‌ وسعت‌ يافته‌ بود. در همين‌ اوان‌ بود كه‌ جنبش‌ ترجمه‌ رونق‌ گرفت‌ و، در جنب‌ نشرترجمه‌ آثار داستاني، سروده‌هاي‌ شاعران‌ فرانسوي‌ و آلماني‌ نيز جسته‌ گريخته‌ در مطبوعات‌ درج‌ و منتشر مي‌شد. بدين‌ سان، قرايني‌ در تأ‌ييد نظر آنان‌ كه‌ اصالت‌ شعر نو فارسي‌ را منكر بودند و براي‌ آن‌ در مرزوبوم‌ خود خاستگاهي‌ قايل‌ نبودند و حتي‌ آن‌ را حركتي‌ قهقرايي‌ تلقي‌ مي‌كردند وجود داشت. اكنون‌ اين‌ پرسش‌ پيش‌ مي‌آيد كه‌ اين‌ قول‌ تا چه‌ حد پذيرفتني‌ است‌ و آيا صرف‌ اين‌ واقعيت‌ كه‌ توسعه‌ روابط فارسي‌زبانان‌ با غرب‌ خواه‌ناخواه، اگر نه‌ در ايجاد، دست‌ كم‌ در تقويت‌ و تشحيذ نهضت‌ تجدد در ايران‌ مؤ‌ثر بوده‌ اصالت‌ اين‌ نهضت‌ را نفي‌ مي‌كند و آيا براي‌ پذيرفتاري‌ تأثير غرب‌ زمينه‌اي‌ مساعد در كشور ما وجود نداشته‌ و اگر داشته‌ - كه‌ مسلماً‌ داشته‌ - اين‌ زمينه‌ چه‌ بوده‌ و چگونه‌ پديد آمده‌ است؟ براي‌ پاسخ‌ دادن‌ به‌ اين‌ پرسش، ما، در اين‌ مقام، درگير سوابق‌ تاريخي‌ نهضت‌ تجدد، كه‌ همه‌ شئون‌ حيات‌ ملي‌ را در بر مي‌گيرد، نمي‌شويم‌ و تنها به‌ آنچه‌ با تجدد ادبي، بالاخص‌ با شعر نو، ربط‌ پيدا مي‌كند مي‌پردازيم. براي‌ رسيدن‌ به‌ پاسخي‌ روشن، لازم‌ مي‌دانيم‌ مسير تطور شعر فارسي‌ را مرور كنيم‌ و اميدواريم‌ كه‌ اين‌ مرور، هر چند به‌ غايت‌

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »