مرجع فایل - قابل ویرایش )
تعداد صفحه : 55
زمينه پيدايش شعر نو در ايران در عصر قاجار، تلگراف، چاپ، روزنامه، مدرسه علمي، راه آهن و ... ده ها پديده ي نوين ديگر از خارج وارد ايران شد و از آن جا كه جايشان در كشورمان كاملاً خالي بود، بدون هيچگونه مقاومتي با آغوش باز پذيرفته شد ولي در كشوري كه بيش از هزار سال تنها هنرش شعر بود و نظم و نظام مقدسش تابووار برازهان سيطره داشت چگونه ممكن بود خيال بندي عجيب و غريب ناشناخته و درهمي به نام شعر از زبان فرنگي ترجمه شود و در مقابل شعر مقدس فارسي قد علم كند. مترجمين دوره ي ناصر الدين شاه در برخورد با رمان و نمايش نامه، با نوعي نوشته ي كاملاً شگفت انگيز سرگرم كننده و قابل فهم مواجه بودند و مي دانستند كه ترجمه اش به شدت مورد توجه روشنفكران قدار مي گيرد. هيچكس در ايران اطلاعي از رمان و نمايش نامه نداشت اما همه ي مردم ايران، هر يك به نوعي با شعر ريشه دار فارسي سر و كار داشتند شعري كه زيبا شناسي و نظامش ملكه ي ذهن همگان بود و متوليان به شدت متعصبي داشت و چنان ازلي ـ ابدي و تغيير ناپذير پنداشته مي شد كه حتي در روزهايي كه ايران از بنياد در حال دگرگوني بود امكان دستكاري به ساختش به مخيله كسي خطور نمي كرد و شاعران رسمي كشور خود را مسئول به بازسازي زبان شعر انوري و عنصري و فردوسي و سعدي مي دانستند و انجمن هاي بازگشت را بنياد مي گذاشتند به دليل همين عدم هماهنگي و همگاني شعر رسمي با تحولات و عقب ماندن آن از قافله ي پيشرفت بود كه تصنيف و ترانه و صورت هاي ديگر غير رسمي شعر رواج يافته و جاي شعر رسمي را مي گرفت. ولي شاعران رسمي پيش از انقلاب مشروطيت حتي روشن بين ترين و خوش فكر ترين شان كه يغماي خبدقي و ميرزا ابوالقاسم فراهاني و شيباني بودند دست كم به 2 علت قادر به درهم ريخت نظام سنتي و بنيان نهادن نظام شعر جديد نبودند: 1ـ به سبب حرمت نظام ازلي ـ ابدي شعر
قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .
« پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »
مبلغ قابل پرداخت 12,000 تومان