لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات:27

منابع :

 توسعه اقتصادي در جهان سوم جلد 1 و جلد 2

 نويسنده: مايكل تودارو / مترجم: دكتر غلامعلي فرجادي

رشد، فقر و توزيع درآمد

 بحث رشد

دهه1970شاهد تحول قابل ملاحظه اي در آگاهي عمومي و خصوصي نسبت به ماهيت نهايي فعاليت اقتصادي بوده است.هم در كشورهاي ثروتمند و هم فقير نسبت به دنبال كردن ديوانه وار رشد به عنوان هدف اصلي اقتصادي جامعه هشياري بوجودآمده است.به نظر ميرسد كه كشورهاي توسعه يافته تأكيد اصلي بر مسئله رشد جاي خودرا به توجه بيشتر به كيفيت زندگي داده است.اين توجه عمدتاٌ در جنبش مربوط به محيط زيست نمودار شد.فرياد اعتراض عليه رشد صنعتي و نتيجتاٌ آلودگي هواوآبٍ،تهي شدن منابع طبيعي و تخريب بسياري از زيباييهاي طبيعي برخاست.

بسياري از كشورهاي جهان سوم كه در دهه1960 در مقايسه با استانداردهاي تاريخي نرخهاي رشد اقتصادي نسبتاٌ بالايي داشتند بتدريج تشخيص دادند كه چنين رشدي فوايد بسيار كمي براي مردم فقيرشان در برداشته است.سطح زندگي صدها ميليون نفر از مردم آفريقا،آسيا و آمريكاي لاتين ثابت مانده ودر برخي از كشورها،برحسب شرايط واقعي،حتي كاهش يافته است.نرخ بيكاري وكم كاري درروستاها و شهرها افزايش داشته است.به نظر ميرسد كه اختلاف درآمد بين ثروتمندان وفقرا باگذشت هر سال بيشتر مي شود.بسياري از مردم احساس مي كنند كه رشد سريع اقتصادي در ريشه كن كردن و يا حتي كاهش فقر مطلق گسترده،كه واقعيت زندگي اقتصادي تمام كشورهاي جهان سوم است شكست خورده است.در جهان توسعه يافته و توسعه نيافته اعلام كنارگذاردن توليد ناخالص ملي به عنوان هدف اصلي فعاليت اقتصادي بطور وسيعي شنيده مي شود.به جاي آن توجه به مسئله فقروبرابري موضوع اصلي دهه دوم توسعه شده است.

چه كسي، چه مقدار،از چه چيز را به دست مي آورد؟تصويري ساده

يك روش ساده براي بررسي مسائل همزاد فقر و توزيع درآمد اين است كه مجدداٌ چهارچوب امكانات توليد را مورد استفاده قرار دهيم.درهر حال،براي نشان دادن منظورمان، توليد را در اقتصاد در حال توسعه فرضي خود به دو گروه كالا تقسيم مي كنيم.اول كالاهاي ضروري مانند مواد غذايي،پوشاك ساده و حداقل مسكن – كالاهايي كه براي حداقل معيشت لازم است.دومين گروه كالاها، كالاهاي لوكس است كه از آن جمله ميتوان از اتومبيل و خانه هاي گرانقيمت،كالاهاي لوكس مصرفي،لباسهاي شيك،غذاهاي ويژه و غيره نام برد.با اين فرض كه درحال حاضر توليد در محدوده امكانات انجام مي شود(يعني تمام منابع كاملاٌ وبا حداكثر كارايي به كار گرفته مي شود.)

ارتباط بين توزيع درآمدوالگوي تقاضا را مشخص مي كند.دو كشور كه سطح توليد ناخالص ملي

ودرآمد سرانه برابري دارند ممكن است كلاٌساخت توليد و مصرف متفاوتي داشته باشند(يعني ممكن است برروي يك منحني امكانات توليد در نقاط متفاوتي عمل كنند)واين امر بستگي به اين دارد كه آيا درآمدهاي شخصي عادلانه توزيع شده است يا نه.در صورتي كه سطح توليد ناخالص ملي و درآمد سرانه،پايين باشد هرچه توزيع درآمد نابرابرتر باشد،تقاضا و توليدكل بيشتر تحت تأثير ترجيحات مصرفي طبقه ثروتمند قرار مي گيرند.

توزيع مقداري درآمد

توزيع مقداري يا شخصي درآمد متداولترين مقيا سي است كه بوسيله اقتصاددانان به كاربرده ميشود.اين مقياس صرفاٌبا اشخاص يا خانواده ها وكل درآمدي كه آنها دريافت مي كنند سروكار دارد.طريقه كسب درآمد در نظر گرفته نمي شود.آنچه مهم است اين است كه هر فرد چه مقدار درآمد حاصل كرده است،بدون توجه به اينكه درآمد تماماٌ از اشتغال ناشي شده است يا از منابع ديگري مانند بهره،سود،اجاره،هديه،ارث و غيره.بعلاوه،موقعيت جغرافيايي(شهر يا روستا)ومنابع شغلي درآمد(مثلاٌكشاورزي،صنايع كارخانه اي، تجارت،خدمات)نيز ناديده گرفته مي شود.اگر آقايxوآقاي y هر دو درآمد سالانه شخصي برابري داشته باشند هردو در يك طبقه قرارمي گيرند،صرف نظرازاينكه آقاي x ممكن است روزانه15ساعت در مزرعه اش كاركندوآقاي y اصلاٌ كار نكندوصرفاٌ بهره ارثيه اش را جمع آوري كند.

توزيع درآمد مبتني بر عوامل توليد