مرجع فایل - قابل ویرایش )
تعداد صفحه : 63
در تاریخچه فن آوری مصالح ساختمانی ، خاک ها همواره به عنوان توده هایی فشاری و یا برشی خوب که در کشش تاب چندانی ندارند، شناخته شده اند . فراوانی، ارزانی و سهولت دسترسی به این ماده طبیعی (خاک) تلاش هایی برای چیره شدن بر ضعف کششی آن به دنبال داشته است . افزودن یک ماده ثانویه بر توده منظور بهبود مقاومت آن اندیشه ای نوپا نمی باشد . استفاده از الیاف طبیعی خیزران، نی ، کاه، کنف، پوست نارگیل و ... به عنوان روش های سنتی بهبود خاک در زمان های گذشته مطرح بوده است . آثار باقیمانده از خاک رس مسطح شده با کاه در عراق ، که مربوط به تمدن های 3000 سال قبل می باشد، گواه بر این ادعا می باشد. در گذشته مهندسین در صورت مواجه شدن با ساختگاهی باخاک طبیعی نامناسب سه راه کار عمومی پیش رو داشتند . ساده ترین روش ، تغییر ساختگاه اجرایی پروژه بوده است . تغییر مسیر جاده ها به دور زمینهای لجن زار و باتلاقی نمونه ای از این عمل می باشد . امروزه با افزایش وسایل نقلیه و نیاز به کاهش زمان سفر و مسیرهای کوتاهتر راه کار به کار برده شده در این مثال خاص مرتفع شده است . روش دوم، سازگار سازی طرح بر مبنای شرایط موجود بوده است . استفاده از پی های عمیق، پی های صندوقچه ای و ... مثال هایی از هماهنگ سازی طرح با شرایط نامناسب می باشد. را همکار سوم بهبود و بهسازی شرایط موجود می باشد . افزایش مقاومت خاک در پشت دیوارهای حائل و خاکریزها، کاهش نشست پذیری خاک در زیر پی سازه ها ، کاهش تراوایی خاک در زیر سد ها از این گونه می باشند امروزه استفاده از فرایند های مکانیکی ( مانند تراکم و زهکشی) فرایند های شیمیایی(مانند تثبیت و تحکیم ) و یا قرار دادن عناصر مقاوم (تسلیح) از جمله روش های رایج افزایش مقاومت خاک می باشد . در گذشته به منظور افزایش عمر مفید
قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .
« پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »
مبلغ قابل پرداخت 13,400 تومان