فرمت فایل: ورد- Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 43
نشانه هاي هيجاني افسردگي: وقتي از يك بيمار افسرده سؤال مي شود كه چه احساسي دارد، رايجترين صفتهايي كه به كار مي برد عبارت اند از: «غمگين، دمغ، بدبخا، درمانده، نااميد، تنها، ناخشنود، اندوهگين، بي ارزش، شرمنده، حقير، نگران، بي مصرف گناهكار.» غم برجسته ترين و فراوان ترين نشانه هاي هيجاني در افسردگي است. غم آنچنان بر زددگي يك بيمار حاكم بود كه او تقريباً در تمام ساعات بيداري خود گريه مي كرد. او به خاطر گريه بيش از حد نمي توانست از عهدة مكالمة اجتماعي بر آبد. اين حالت با چنان شدتي در درمان رخ داد كه تقريباً هيچ درماني صورت نگرفت. اين خلق ماليخوليايي در اوقات روز فرق مي كند. عموماص افراد افسرده هنگام صبح احساس بدتري دارند، و وقتي روز سپري مي شود، به نظر مي رسد خلق آنها اندكي سبك مي شود، همراه با احساسهاي غم، احساسهاي اضطراب نيز اغلب در افسردگي وجود دارند. فقدان مسرت، از بين رفتن شادي زندگي، تقريباً به اندازة غم در افسردگي فراگير است. فعاليت هايي كه قبلاً موجب احساس خشنودي مي شوند، كند و يكنواخت مي شوند. بي علاقگي معمولاً در آغاز فقط در چند فعاليت، مثل كار وجود دارد. اما زماني كه شدت افسردگي افزايش مي يابد، بي علاقگي عملاً به هر فعاليتي كه شخص انجام مي دهد گسترش كي يابد. لذت ناشي از تفريحات، سرگرمي و خانوده. كاهش مي يابد. افراد معاشرتي كه قبلاً از رفتن به ميهاماني لذت مي بردند، از گردهمايي هاي اجتماعي خودداري مي كنند. بالاخره، حتي كاركردهاي زيستي، نظير خوردن و ميل جنسي، جاذبه خود را از دست مي دهند. نود و دو درصد از بيماران افسرده، ديگر از دلبستگي هاي موجود در زندگي خود احساس خشنودي نمي كنند، و شصت و چهار درصد بيماران افسرده احساس خود نسبت به ديگران را از دست مي دهند.(به نقل از روزنهان و سليگمن:

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »