فرمت فایل: ورد- Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 22
انعطاف‌پذيرى موقعى که توپى را به روى سطح ثابت بزنيم جزئى فشرده مى‌شود و چون اکثر اجسام تمايل دارند شکل اصلى خود را حفظ کنند بعد از فشردگى مجدداً به شکل اوليهٔ خود بر مى‌گردد. توپ پس از اصابت به زمين از آن جدا شده، و از زمين بلند مى‌شود. وقتى دو جسم در حال حرکت هستند و يکى بر ديگرى ضربه وارد مى‌کند همين حالت اتفاق مى‌افتد مانند دست آبشارزن و توپ در واليبال و يا زدن توپ تنيس با راکت. خاصيتى را که موجب مى‌شود تا اجسام پس از برخورد کردن و تغيير شکل جزئى دادن دوباره به شکل و هيئت اوليهٔ خود برگردند خاصيت انعطاف‌پذيرى اجسام گويند. اين خاصيت در اکثر اجسام و يا اشيائى که در ورزش به‌کار مى‌روند وجود دارد. رشد انعطاف‌پذيرى انعطاف‌پذيري، يعنى توانايى حرکت مفاصل در دامنهٔ کامل حرکت، که براى اجراء بيشينه مفيد است، در حالى که انعطاف‌پذيرى محدود شده، يکى از عوامل آسيب ديدن در ورزش است. با وجود اين ورزشکاران جوان در پاره‌اى از اوقات اين جنبهٔ مهم را ناديده مى‌گيرند. بنابراين به قيمت آسيب‌پذيري، تأکيد خود را در قدرت و استقامت قرار مى‌دهند. افرادى مانند ژيمناست‌ها يا بالرين‌ها که مدت زيادى است اهميت انعطاف‌پذيرى را در فعاليت‌هاى خود درک کرده‌اند، از اين قاعدهٔ کلى مستثناء هستند. يکى از دلايل بى‌توجهى ورزشکاران جوان نسبت به انعطاف‌پذيري، فرضيه آنها است؛ يعنى آنها تصور مى‌کنند بدن ورزشکاران جوان به‌طور طبيعى نرم است و نيازى به تمرينى‌هاى نرمشى و انعطاف‌پذيرى ندارد افزون بر اين، مردم معمولاً عدم انعطاف‌پذيرى را مربوط به سالخوردگان مى‌دانند؛ يعنى آنهايى که محدوديت‌هاى حرکتى آنها به وضوح آشکار است. رشد انعطاف‌پذيرى(۲) تغييرات رشدى در زمينهٔ انعطاف‌پذيرى بعضى از پژوهشگران به افزايش انعطاف‌پذيرى در کودکان اشاره داشته‌اند. اما متأسفانه اکثر تحقيقات به نوعى کاهش در ميزان انعطاف‌پذيرى را نشان مى‌دهند. کلارک در سال ۱۹۷۵ اطلاعات موجود در اين زمينه را مرور و چنين نتيجه‌گيرى کرد که پسران بعد از سن ۱۰ سالگى و

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »