لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات:20

مقدمه

بهترين راه براي رسيدن به خداوندي كه وجودش از هر چيزي روشن تر و حضورش براي هر شيء ، در تمام چيزها نزديك تر مي باشد ، همانا غبار راه نشاندن و گردگيري كردن فاهمه است ، چون خفاي خداوند از شدت ظهور اوست و دوري او از شدت نزديكي وي مي باشد ، زيرا اگر موجودي بقدري آشكار بود كه حتي از فهم ، فاهم و مفهوم ، معلوم تر بود و بقدري نزديك بود كه از خود شي ء به همان شي ء نزديك تر بود ، چنان ظهوري سبب بطون و خفا مي گردد و چنين نزديكي ، مايه دوري مي شود ، ليكن بطون و نيز دوري او از ديد محجوبان است ، چون خود بين ، خدا بين نخواهد بود و اگر قصور و ضعف بشر با پرهيز از خود بيني و نجات از احول و اعور و اعمي بودن ، بر طرف گردد ، انگاه مي توان خدا را به اندازه سعه وجودي خويش مشاهده كرد و معرفت او را با اعتراف به ما عرفناك حق معرفتك تتميم نمود.

واقعيت شناخت و شناخت شناسي

شناخت و معرفت همواره ناظر به امري است كه متعلق آن يعني معلوم ، مي باشد و شناخت به لحاظ مدركات و موضوعات مختلفي كه مورد ادراك قرار مي گيرد ، تقسيمهايي را مي پذيرد . مانند فلفه كه علم به هستي و عوارض ذاتي آن است و يا رياضيات و علوم مختلف طبيعي .

معرفت شناسي شناختي است كه موضوع آن عبارت از معرفت و اگاهي انساني است نه اشياء خارجي.

همان گونه كه موضوعات مختلف واقعياتي هستند كه علوم مختلف در رتبه دوم نسبت به آن واقعيات هستند شناخت شناسي نيز به عنوان يك علم در رتبه دوم نسبت به ساير علوم قرار دارد و البته شناخت از آن جهت كه خود يك علم است با تنقيح مناط و با تعدد جهت محكوم به احكامي است كه درباره ساير علوم اثبات مي كند و نظير اين مساله كه با تعدد جهت و يا با تنقيح مناط يك امر زير مجموعه اقسام مربوط به خود قرار مي گيرد در علوم مختلف وجود دارد .

به عنوان مثال در منطق كلي را به پنج قسم جنس ، نوع ، فصل ، عرض عام و خاص ، تقسيم مي كنند و آنگاه مفهوم كلي را كه مقسم اقسام ياد شده است در قياس با هر مفهوم ديگر مصداق براي يكي از اقسام ياد شده مي دانند و در فلسفه نيز تقابل را از جهت مصاديقي كه دارد به تضاد ، تناقض ف تضايف ، عدم و ملكه ، تقسيم يم كنند و انگاه مفهوم تقابل مصداق يكي از زير مجموعه خود ، مانند تضايف قرار مي گيرد.

اگر در شناخت شناسي نظر به احكام و خصوصيات علم از ان جهت كه علم است نباشد بلكه احكام و خصوصيات علم و يا علومي خاص با حفظ خصوصيت مربوط به ان علم ، مورد كاوش قرار گيرند ، مانند آن كه فرايند پيدايش ، توسعه و تحول علوم تجربي و يا رياضي مورد نظر قرار گيرد در اين صورت علمي كه در اين رتبه نظر به علوم قبلي دارد خود مي تواند موضوع براي معرفت شناسي ديگري باشد كه به فرايند تحول ان به لحاظ زمينه ها و شرايط مختلف مي پردازد .