لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات:23

خانه های قدیمی در حکم ریش سفید کوچه ها و محله ها می باشند و همچنان کهچین خوردگی تاریخ بر پیشانی آن ها نمایان است، خاطرات فرهنگ و هنر ومعماری گذشته را در دل خود به یادگار نگه داشته اند.توسعه شهرنشینی و لزومایجاد مجتمع های تجاری، اداری و مسکونی جدید از طرفی و سالخوردگی ابنیهقدیمی و روند رو به تخریب آن ها از طرف دیگر، سبب شده است تا این بناهایتاریخی در معرض نابودی قرار بگیرند.در این میان نقش دستگاه های مسئول و دررأس آن ها سازمان میراث فرهنگی در نگه داری و احیای این ابنیه غیرقابلانکار است.شهر مشهد اگرچه عمر درازی دارد، اکثر خانه های قدیمی آن به دلیلتخریب بافت تاریخی و مرکزی شهر، از بین رفته اند. بنابراین حفظ و معرفیخانه های باقی مانده این شهر نیازمند نگاه ویژه مسئولان و اهتمام خاص آناناست.یکی از این خانه ها، خانه داوودی است. بنایی در خیابان توحید و درنزدیکی میدان شهدا که رنگ رخسارش خبر از سابقه تاریخی آن می دهد.به همراهدکتر پاپلی استاد بازنشسته دانشگاه فردوسی مشهد در چوبی خانه داوودی را بهصدا درآوردیم تا ابراهیم داوودی راهنمای ورودمان به خانه اش باشد.ازراهروی باریک ورودی خانه که می گذریم به حیاط بزرگی می رسیم که دور تا دورآن را اتاق ها احاطه کرده اند و پیداست سال ها، مهمانی نداشته اند.یک حوضسنگی و بی آب مثل غریبه ای بین درخت های حیاط نشسته است و برگ های زرد باخاکستری کف حیاط، تابلویی غم انگیز ساخته است.پله ها را بالا می رویم تابه اتاق آقای داوودی می رسیم و در همین حال نگاهمان به اتاق بزرگی می افتدکه آشپزخانه خانه داوودی است. به غیر از یخچال و گاز اکثر لوازم موجود،مثل خود خانه، قدیمی اند.در طبقه دوم، پرده اتاقی را کنار می زنیم که تنهااتاق نشیمن خانه است. می نشینیم و پیرمرد برایمان از خود و خانه اشمی گوید: ابراهیم داوودی ام و ۷۹ سال سن دارم.تحصیلاتم را به صورت آزاد تاپایان پنجم متوسطه ادامه دادم. بعد از آن کارمند بانک صادرات شدم وتحصیلاتم را تا دیپلم کامل کردم و بلافاصله عازم اروپا شدم. در اروپاتحصیل را در کنار کار ادامه دادم تا این که لیسانس اقتصاد کشاورزی را ازدانشگاه سوربن فرانسه دریافت کردم. پس از آن ۲ سال را در آلمان، مدتی درکوبا، مکزیک و شمال آفریقا گذراندم و سرانجام به تقاضای سفارت ایران، بهکشور برگشتم و کارشناس اداره صنایع و معادن شدم. چند کتاب تدوین و ترجمهکردم و در حال حاضر در این خانه زندگی می کنم.این خانه حدود ۱۲۰ سال عمردارد و قدمت آن به اواخر دوران قاجار برمی گردد. پدرم این خانه را از مالکقبلی آن خرید و ۶۰ سال پیش این خانه به نام من شد. با وجود قدمت بالایی کهدارد، خانه ای مستحکم و حدود ۸۰ درصد آن سالم است.تزئینات این بنا اعم ازگچ بری و آجرکاری ها و در کل معماری این خانه بسیار زیباست و جزو خانه هایکم نظیر مشهد محسوب می شود. من برای حفظ این خانه زحمت بسیاری کشیده ام. ۱۵سال قبل ۵ کامیون خاک از پشت بام خانه جمع و سقف خانه را قیرگونی وآسفالت کردم وگرنه تا به حال خانه سرپا نمی ماند! در طول این مدت حتی یکمستأجر هم در این خانه نیاورده ام با این که اتاق های زیادی دارد حتیمغازه های حاشیه خیابان را خالی کرده ام.تمام آجرهای ریخته شده را از بناجمع آوری و بسته بندی کرده ام تا اگر روزی قرار به مرمت بنا شد از آن هااستفاده شود اما دریغ ازاین که کسی بیاید و این کار را بکند!